Announcing: BahaiPrayers.net

Dom Modlitwy w Hofheim-Langenhain w górach Taunus, Niemcy

Miejsce duchowej świadomości

We wszystkich wielkich religiach świata można znaleźć szczególne miejsca modlitwy, w których oddaje się chwałę i cześć Stwórcy wszelkiego istnienia poprzez modlitwę i medytację. Miejsca te to świątynie, synagogi, kościoły i meczety. Są one równocześnie odzwierciedleniem treści i rozwoju danej wiary.

Budowle sakralne wyróżniają się pięknem i największą starannością – wszystko po to, aby stworzyć godne ramy dla uczczenia Stwórcy. Nie dziwi więc, że wiele z tych budynków to mistrzowskie dzieła architektury i sztuki, o które wyznawcy danej wiary czule się troszczą oraz dbają o ich utrzymanie.

Bahá’u’lláh (1817-1892) założyciel wiary bahá’í nawoływał ludzkość do wznoszenia „Domów Modlitwy”, po arabsku „Mashriqu’l-Adhkár”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „Miejsce Świtania Wspominania Boga”.

O ludu świata! Budujcie domy modlitwy na wskroś wszystkich lądów w imię Tego, który jest Panem wszystkich religii. Czyńcie je tak doskonałymi jak to tylko możliwe w świecie istnienia i ozdabiajcie je tym, co im przystoi, ale nie obrazami i wizerunkami. Po czym świętujcie tam w radości i pogodzie ducha uwielbienie waszego Pana, Wszechmiłosiernego. Zaprawdę, wspomnienie o Nim rozwesela oko i wypełnia serce światłem.

Wiara bahá’í, najmłodsza z religii objawionych jest rozpowszechniona na całym świecie. Już teraz na każdym kontynencie znajdują się Domy Modlitwy. Dla bahaitów budynki te są nie tylko widocznym znakiem niezależnie objawionej religii, widzą oni w nich równocześnie zesłaną przez Boga instytucję. Są świadectwem dynamiki, siły rozwoju i globalnego ukierunkowania religii i są otwarte dla wszystkich ludzi.

Ale gdzie leży głębszy sens i mądrość wezwania Bahá’u’lláha do wznoszenia Domów Modlitwy? Abdu’l-Bahá (1844-1921), syn Bahá’u’lláha i interpretator Jego Pism, mówi:

O określonej godzinie nastanie czas, aby się spotkać. Wszyscy powinni się wtedy zebrać i wspólnie zagłębić w modlitwie, zgodnie do siebie nastawieni, z takim skutkiem, aby wyrosła z tego zebrania i zakwitła w ludzkich sercach jedność i miłość.

Chociaż Dom Modlitwy, gdy patrzy się na niego z zewnątrz, jest tylko materialną konstrukcją, ma on działanie duchowe. Zacieśnia więzy jedności od serca do serca; jest miejscem spotkania dla wszystkich ludzkich dusz.

Dom Modlitwy w Hofheim-Langenhain został uroczyście otwarty 4 lipca 1964 roku i jest pierwszą taką budowlą w Europie. W przemówieniu inauguracyjnym Amatu'l-Bahá Rúhíyyih Khánum, wdowa po Shoghim Effendim powiedziała:

„Budynek ten poświęcony jest trzem prawdom, które są fundamentem wiary bahá'í: jedności Boga, jedności Jego Posłanców i jedności rodzaju ludzkiego. Jego bramy są otwarte dla ludzi wszystkich wyznań, wszystkich ras, wszystkich narodów i wszystkich klas. Wewnątrz jego murów będą czytane modlitwy i Pisma Święte nie tylko wiary bahá'í, ale również wielkich religii objawionych z całego świata. Wierzymy, że Pisma Święte są skarbcami wiecznych podstawowych prawd, które objawił Bóg w różnych wiekach dla prowadzenia i zbawienia ludzkości. Nadzieją bahaitów jest, aby każdy z Państwa czuł się zaproszony do odwiedzenia tej świątyni, modlenia się tutaj i brania udziału we wspólnych nabożeństwach w tym niespokojnym, pełnym troski świecie…”

W wierze bahá'í nie ma duchowieństwa. W Domu Modlitwy w centrum jest tylko i wyłącznie objawione Słowo Boga różnych religii świata, niezafałszowane i niezakryte - dla człowieka jest to punkt wyjścia do osobistego poszukiwania prawdy i poznania.

Dom Modlitwy w Hofheim-Langenhain zaprasza odwiedzających z całego świata, ludzi wszystkich wyznań i światopoglądów. W opinii publicznej świątynia uważana jest za symbol jedności religii i jedności ludzkości.

Dom Modlitwy odzwierciedla też „…podstawową zasadę, że prawda religijna nie jest absolutna, lecz względna, boskie objawienie jest postępujące, a nie ostateczne…”

Projekt

W odpowiedzi na wezwanie Bahá’u’lláha, aby w każdym kraju i w każdym mieście wznosić w imieniu Boga wszystkich religii Domy Modlitwy, Shoghi Effendii zapowiedział w roku 1953, że w rejonie Frankfurtu nad Menem ma zostać wzniesiony pierwszy Dom Modlitwy dla kontynentu europejskiego czyli „Świątynia-Matka Europy”.

Decydujące w wyborze miejsca było centralne położenie Frankfurtu w Niemczech i całej Europie. Tak więc niemieckiej wspólnocie bahaitów, stosunkowo krótko po zakończeniu II wojny światowej powierzono ważne i trudne zadanie zaplanowania Domu Modlitwy.

W 1957 roku, po wielkich trudnościach związanych z nabyciem gruntu, udało się wreszcie zawrzeć umowę kupna ziemi w Langenhain w górach Taunus. Działka położona na wzniesieniu nad równiną tętniącego życiem rejonu Rhein-Main, nieotoczona przez inne zabudowania, okazała się świetną lokalizacją dla zaplanowanej budowy.

Już w 1954 roku 19 architektów w ramach konkursu przedłożyło swoje projekty budowy Domu Modlitwy. W 1956 roku po starannym przejrzeniu wszystkich prac, wybrano projekt młodego architekta Teuto Rocholla.

Podstawowe wymagania odnośnie wyglądu Domu Modlitwy zostały w najważniejszych szczegółach określone przez Abdu‘l-Bahę. Dom Modlitwy ma zostać wzniesiony na rzucie centralnym i ma mieć dziewięć wejść i bram z promieniście ułożonymi ogrodami, ścieżkami i kolumnami. Konstrukcja i kształt mają być okazałe i mają składać się z parteru, galerii i kopuły.

W swojej koncepcji architektonicznej Teuto Rocholi próbuje zrealizować te wymagania i formułuje ją w następujący sposób:

„Dziewięć dróg będzie prowadzić ze wszystkich stron do budynku i do środka będzie można wejść przez dziewięć bram. To wymaganie wskazuje na pragnienie szczególnego podkreślenia połączenia między światem zewnętrznym i wewnętrznym, ponieważ jedynie dwa wejścia wystarczyłyby, jeśli ważna byłaby tylko funkcjonalność budynku. Świadome i wielostronne otwarcie ściany wnętrza ma głębszy sens.

Dlatego więc nie powinno stać się ono tematem całej budowli, a wzajemne przenikanie się wnętrza i tego co na zewnątrz, otwarcie zwiniętej, ograniczającej skorupy nie powinno stać się częścią koncepcji architektonicznej.

Kolejne cechy charakterystyczne to wymóg budowy centralnego pomieszczenia oraz wznoszącej się ponad nim kopuły, pomieszczenia, w którym mogą się spotkać ludzie w oparciu o zasady równouprawnienia, przy jednoczesnym ukierunkowaniu wspólnoty na wschód.

Trzy razy po dziewięć słupów podtrzymujących kopułę ogranicza wnętrze. Pozostałe dwadzieścia siedem pól zamykają wielkie szklane ściany. Dziewięć portali prowadzi na krużganki, które otaczają świątynię pierścieniem. To miejsce ma za zadanie przygotować odwiedzających do wejścia w centralną przestrzeń świątyni. Daje ona możliwość spotkań i rozmowy. Dalszych dziewięć portali prowadzi poprzez zewnętrzne schody na teren otaczający świątynię.

Kopuła ma formę elipsy. Dwadzieścia siedem żeber prowadzi od podłogi do szczytu kopuły.

Zakończone są one pierścieniem, w którym umieszczona jest latarnia. Pola kopuły pomiędzy żebrami wypełnione są szklanymi oknami, które ułożone są w określonym systemie. Wpuszczają one światło dzienne i przez to odciążają wizualnie kopułę. W ten sposób wnętrze świątyni uzyskuje obok swojej surowości i podniosłości jasną i radosną atmosferę.

Również z zewnątrz dzięki przeszkleniu krużganków można podziwiać żebra podtrzymujące kopułę od podłoża do światła kopuły. Aby zachować w kopule również wyraźny podział na 9 części, co trzecie żebro jest uwydatnione. Zdecydowana plastyka pól znajdujących się pomiędzy żebrami, a kopułą powoduje interesującą grę światłocieni, którą podkreślają dodatkowo refleksy słoneczne na 540 rombowych szybach kopuły. Krużganki ze smukłymi wysuniętymi do przodu wspornikami oraz lekko wznoszącym się sufitem zapraszają w miły sposób do wejścia. Budowla położona jest wśród parkowych ogrodów.

Dom Modlitwy został wzniesiony w formie konstrukcji żelbetonowej z nietynkowanego betonu. Żebra składające się w głównej mierze z prefabrykowanego żelbetonu zostały na miejscu połączone i zamocowane w umieszczonych na ich końcach pierścieniach odlanych z żelbetonu.

Po trzech i pół latach budowy odbyło się uroczyste otwarcie pierwszego Domu Modlitwy w Europie. Oprócz nielicznych zmian Dom Modlitwy odpowiada projektowi Teuto Rocholla i jako taki zdobył uznanie w świecie specjalistów. W 1987 roku kraj związkowy Hesja ogłosił Dom Modlitwy heskim pomnikiem kultury.

Kalendarium
Kwiecień 1953

Shoghi Effendi, prawnuk Bahá’u’lláha i Strażnik wiary bahá'í zapowiada, że w rejonie Frankfurtu ma zostać zbudowany Dom Modlitwy dla europejskich wspólnot bahaickich

1956

Po konkursie architektonicznym wybrano projekt Teuto Rocholla

Do 1957 roku

Obejrzano około 120 działek budowlanych. Decyzja pada na Langenhain w górach Taunus.

Maj 1958

Podczas międzynarodowej konferencji w 1958 roku model świątyni zostaje przedstawiony bahaitom i prasie. Prezentacje poprzedziły przeciągające się negocjacje związane z warunkami stawianymi przez powiat.

Listopad 1958
Ponowne odrzucenie projektu budowy przez powiat
Grudzień 1959

Po licznych negocjacjach z siedemnastoma urzędami własność gruntu zostaje w dwóch etapach przeniesiona na wspólnotę bahá'í

Kwiecień 1960

Wydanie ostatecznego pozwolenia na budowę świątyni

20 listopada 1960

Amelia Collins, Ręka Sprawy Bożej kładzie kamień węgielny

Do kwietnia 1961 roku

Zakończenie robót ziemnych, wysadzenie skał, budowa fundamentów

Do maja 1962 roku

Montaż prefabrykowanych dolnych i środkowych części słupów, zabetonowanie dolnego pierścienia łączącego

Do września 1962 roku

Dokończenie słupów, zabetonowanie górnego pierścienia betonowego oraz montaż 540 elementów dachu

16 listopada 1962
Uroczystość zawieszenia wiechy
Do czerwca 1963

Zostają zamontowane: oszklenie, oświetlenie slupów, element odbijający światło na dachu oraz mozaika Największego Imienia

Wrzesień 1963

Zabetonowanie stacji transformatorowej i rozpoczęcie budowy dzisiejszego centrum odwiedzających i informacji.

4 lipca 1964

Pani Amatu'l-Bahá Rúhíyyih Khánum otwiera uroczyście Dom Modlitwy - dom jedności Boga, jedności religii i jedności ludzkości

Dane techniczne:

Powierzchnia działki budowlanej, na której znajduje się świątynia w chwili rozpoczęcia budowy: 29068 m2

Wysokość działki nad poziomem morza: 363 m
Średnica podstawy krużganków: 48 m
Średnica podstawy kopuły: 25 m
Wysokość od podłoża: 28 m

27 wznoszących się do góry żeber, pomiedzy którymi znajdują się rombowe otwierane okna

Oszklona powierzchnia kopuły: 386 m2
Oszklona powierzchnia krużganków: 505 m2
Waga środkowych części słupów: 14000 kg
Waga górnych części słupów: 8000 kg

Już z autostrady Frankfurt-Wiesbaden widać wysoko w górach Taunus kopułę pierwszego europejskiego Domu Modlitwy.

Jeśli zjedziemy z autostrady i podążymy wąską i krętą drogą wiodącą w góry Taunus, dotrzemy do niewielkiej miejscowości Langenhain, będącej dzielnicą Hofheim. Mieszkańców Langenhain przestało w międzyczasie dziwić, że do Domu Modlitwy przybywają codziennie odwiedzający z całego świata, grupy wędrowców, wycieczki szkolne, ciekawi i poszukujący. Wielu chce tutaj zasięgnąć informacji o wierze bahá'í, najmłodszej religii objawienia, rozkoszować się spokojem i ciszą świątyni, zaczerpnąć duchowych sił w modlitwie lub po prostu przejść się na spacer po obszernym parku.

W podpiwniczeniu Domu Modlitwy odwiedzający może medytować nad tekstami z Pism Bahá’u’lláha. Osoby, które chciałyby się dowiedzieć czegoś więcej o wierze bahá'í i o naukach Bahá’u’lláha są serdecznie zapraszane do centrum odwiedzających i informacji, które znajduje się przy wejściu na teren świątyni. Dla gości przygotowano pokaz multimedialny z literaturą w różnych językach.

Innym budynkiem znajdującym się na terenie świątyni jest centrum administracyjne niemieckiej wspólnoty bahá'í. Mieszczą się tutaj pomieszczenia sekretariatu oraz centrum konferencyjne.

Przez cały rok wokół Domu Modlitwy odbywają się większe i mniejsze uroczystości różnego rodzaju. Od roku 1996 rokrocznie organizowane jest międzynarodowe święto lata, które na początku gościło około 800 odwiedzających, a już dwa lata później liczba ta wzrosła do 3000 gości.

Jest to nie tylko dogodna sposobność do spotkania się dla bahaitów z całej Europy, ale też dobra okazja dla ludzi z okolicy do poznania bahaitów oraz ich działań lub też do rozkoszowania się w miłej atmosferze międzynarodową kuchnią, zabawami dla dzieci, muzyką, tańcem oraz teatrem.

Innymi oficjalnymi uroczystościami, które odbywają się z reguły raz w miesiącu są „Forum Langenhain” (od 1993 roku) oraz „Kulturalne spotkanie w Domu Modlitwy”

Oferta obejmuje wykłady ze wszystkich dziedzin życia, dyskusje panelowe, koncerty i inne artystyczne wydarzenia. Jest to forum dla otwartego dialogu, platforma zarówno dla tematów aktualnych, jak i ponadczasowych.

Międzynarodowe konferencje, kursy dla zgłębiania i zrozumienia Pism Świętych, seminaria, wesela, uroczystości, wystawy oraz wielu interesujących gości napełnia życiem budowlę oraz cały teren wokół niej.

Dla chórów oraz solistów jedyna w swoim rodzaju akustyka w Domu Modlitwy jest swoistym wyzwaniem. Dla słuchających wrażenia dźwiękowe są drabiną do nieba.

Każdej niedzieli w Domu Modlitwy recytowane są teksty z Pism Świętych różnych religii objawionych. Wielu odwiedzających, którzy wyznają najróżniejsze religie i mają odmienne światopoglądy, znajduje podczas tych nabożeństw odpowiedź na tęsknotę wszystkich ludzi za pokojowym współżyciem bez tego, co nas dzieli: wyznania, rasy czy narodu.

Po renowacji w 1998 roku Dom Modlitwy znów promienieje świeżym blaskiem, co zapewniło mu w lokalnej prasie tytuł „Korony gór Taunus”.

Krótka anegdota.

Pewnego wieczoru pewna dama z Bad Soden dotarła wyczerpana do Domu Modlitwy. Następnie opowiedziała, co się stało. Ze swojego mieszkania oddalonego o prawie 20 km zobaczyła białą świetlistą kopułę i poczuła, że miejsce to ją przyciąga niby latarnia morska. Porównała to z gwiazdą betlejemską, która jej poleciła jeszcze tego samego wieczoru udać się na dwugodzinne poszukiwanie tego światła.

Wiara bahá'í

Na chwałę zasługuje nie ten, kto kocha swoją ojczyznę, lecz ten kto kocha cały świat. Ziemia jest tylko jednym krajem, a wszyscy ludzie jego obywatelami.

Wiara bahá'í jest szybko rozprzestrzeniającą się światową religią, która powstała w połowie XIX wieku.

Po chrześcijaństwie zajmuje drugie miejsce pod względem globalnego rozprzestrzenienia geograficznego. Wspolnota bahá'í jest odzwierciedleniem ludzkiej różnorodności. W roku 2010 składała się z około siedmiu i pół miliona wierzących na całym świecie, którzy mieszkają w 221 krajach i reprezentują ponad 2100 różnych grup etnicznych.

Wiara bahá'í została założona przez Bahá’u’lláha (1817-1892). Jako syn perskiego ministra szlacheckiego pochodzenia mógł zgodnie z tradycją prowadzić luksusowe życie z odpowiednią dla swojego stanu światową władzą. Jednak z tego zrezygnował. W roku 1863 Bahá’u’lláh ogłosił swoją misję, uznając się za Posłańca Boga na obecne czasy, tak jak niegdyś Chrystus i Mahomet.

Z powodu uznania siebie za Posłańca Boga i swoich postępowych nauk Bahá’u’lláh oraz Jego zwolennicy byli prześladowani przez światowych i religijnych władców. Życie, działalność i cierpienia Bahá’u’lláha można porównać do tego, czego doświadczyli inni założyciele religii. Jego 40 letnia niewola i wygnanie doprowadziły Go przez imperium perskie i osmańskie aż do miasta ‘Akka (‘Akko) w dzisiejszym Izraelu. Mimo prześladowań przez wrogów Jego wpływ stale wzrastał.

Dziś nauki Bahá’u’lláha są bardzo rozpowszechnione. Na całym świecie ludzie korzystają z nich jako inspiracji do osobistego i społecznego rozwoju.

Więcej informacji o wspólnocie bahá'í w języku polskim:

Strona internetowa: www.bahai.org.pl
YouTube: Biblioteka Bahaicka, Bahaitka
Facebook: Wiara Bahá'í w Polsce
Książki bahá'í w języku polskim: hatteria.pl